افسوس که دنیا دیوانه وار حرکت می کند.
بدون توجه به اندوه قلبی، بدون توجه به جراحات و
صدماتی که بر قلبمان وارد شده است!
شکر گزار باشیم، که خداوند از نیازهای ما آگاه است.
رنج مان را می بیند و از اضطراب روحمان با خبر است.
او از خزانه ی غیب خویش یاری مان می دهد و شفایمان
می بخشد.
این رحمت یاری مان می دهد، تا بیش از پیش به دیگر
مخلوقات خداوند خدمت کنیم.
با خدمتگزاری به جانهای دردمند، مشکلات خودمان
نیز کم رنگ می شوند و پیش از سر زدن سپیده دم
بعدی اندوهمان به پایان می رسد.
نظرات شما عزیزان:
|